- یکی از مهم‌ترین آسیب‌هایی که سلامت دانشآموزان را تهدید می‌کند، حمل کیف‌های غیراستاندارد و سنگین است. در واقع ضعف عضلات دانشآموزان، سبب تشدید مضرات حمل کیف سنگین روی دوش آنان می‌شود که کجی ستون فقرات، افزایش گودی کمر، ایجاد قوز پشت، گرفتگی عضلات و افتادگی و دردناکی گردن از مهم‌ترین عوارض ناشی از آن است.
- خرید کوله پشتی دوبنده استاندارد، بهترین راهکار برای این مسئله است. ضمن اینکه شیوه حمل کوله هم، اهمیت بسیار زیادی در سلامت دانشآموز دارد.
- متخصصان معتقدند دانشآموزان دبستانی نباید بیش از ۱۰ درصد وزن بدنشان بار حمل کنند، بنابراین بهتر است در هنگام خرید، به وزن فرزندتان، وزن خود کیف، ملزومات، خوراکی و احیانا ظرف غذا و… دقت کنید و کیفی با کمترین بند، سگک یا تزیین اضافی بخرید.
- اندازه کوله باید متناسب با پایه آموزشی، سن و ساختار بدنی فرزندتان باشد. وقتی دانشآموز آن را روی دوش می‌‌گذارد، باید کاملا احساس کنید که فرزندتان کیف را حمل می‌کند، نه بالعکس! برای رعایت این مسئله، عرض کوله نباید از عرض شانه‌ها بیشتر باشد. همچنین لبه بالای کوله پشتی باید هم سطح شانه‌های کودک باشد و قد کوله پایین‌تر ازکمر فرزندتان نباشد. در هنگام حمل، کوله باید کاملا به بدن دانشآموز بچسبد، بندهای کوله باید ضخیم با پهنای حدودا ۵ سانتی‌متر و دارای پد باشد تا شانه‌ها و پشت کودک را اذیت نکند و بندها قابل تنظیم باشند و در ناحیه کمر هم دارای بند باشد تا وزن آن در نقاط مختلف بدن تقسیم شود.
- کیف لایه‌های محافظ داشته باشد، به ویژه شانه‌ها که محل عبور رگ‌های خونی و رشته‌های عصبی مهم هستند و نباید در معرض فشار مستقیم قرار بگیرند. فضاها و جیب‌های متناسب با نیاز دانشآموز داشته باشد و قابل شستشو باشد که هر ماه یکبار، این کار را انجام دهید.
- باید به فرزندمان آموزش دهیم تا میزان آسیب و مشکلات از حمل کیف، به حداقل برسد. کوله‌پشتی باید همیشه در وسط پشت قرار گیرد. کوله را به صورت کج نباید روی دوش انداخت و باید هر دو بند آن مورد استفاده قرار گیرد و بند سومی در ناحیه کمر هم بسته شود تا فشار بر نقاط مختلف بدن، تقسیم شود.
- سنگین‌ترین اجسام در انتهای کوله قرار گیرند تا به پشت گردن کودک، فشار کمتری وارد شود.
- به فرزند خود بیاموزید هنگام بلند کردن کوله‌پشتی، زانوها را خم کند و با پاهایش بلند شود و از حمل وسایل اضافی و بی‌مورد خوداری کند.
- استفاده از کیف‌های چرخ‌دار اگر بخواهند از پله بالا و پایین بروند ضررش بیشتر از استفاده آن است.
- وسایل مورد نیاز دانش آموزان، با توجه به برنامه کلاسی در کیف دانش آموز قرار داده شود.
- از نظر طبی کفشی استاندارد است که از پای فرد محافظت کند. کفش باید کاملا روی پا را بگیرد، یعنی هر نوع کفشی که پا در آن لق بزند و یا تنگ باشد، پوشش مناسبی از نظر طبی نیست.
- برای دانشآموز بهترین کفش، کفش ورزشی است که اندازه‌اش با بند قابل تنظیم باشد. البته برای دانشآموزان دبستانی بهتر است کفش به جای بندی، چسبی باشد تا بند آن به طور مکرر باز نشود.
- کفشهایی با پاشنه بلند که فرم پا را عوض می‌کنند، کفش مناسبی برای کودکان نیستند. کفش بدون پاشنه هم باید لژ محافظی بین کف پا با زمین داشته باشد که سراسر پا از پنجه تا پاشنه را بپوشاند. چون کفش تخت و بدون پاشنه هم، برای فعالیت مناسب نیست.
- کفش خوب کفشی است که انعطاف لازم را داشته باشد و پاها در آن احساس راحتی کنند.
- اهمیت استفاده از کفش مناسب تا جایی است که استفاده از کفش‌های نامناسب سبب ایجاد فشار نابجا به نواحی پا، زانو، کمر و حتی گردن می‌شود که این مسئله مشکلاتی را برای فرد در بلندمدت به وجود خواهد آورد.
- بهترین کفش، کفشی است که کفی آن دارای دو قوس طولی و عرضی بوده، به نحوی که قوس طولی و عرضی کف پا را پر کنند.
- کفی کفش بایستی از انعطاف لازم برخوردار بوده و فشارها را در خود خنثی کند و به عبارتی به شکل پا باشد و پا در آن احساس راحتی کند.
- به افرادی که کف پای صاف دارند توصیه می‌کنیم، از کفشهایی استفاده کنند که کفی آنها زیر نظر متخصصان فیزیوتراپ ساخته شده باشد.
- همچنین توصیه می‌شود افرادی که کف پای صاف دارند، در منزل هم از دمپایی‌های با قوس طولی و انعطافپذیری مناسب استفاده کنند.
- قسمت خلفی(قسمت‌های پشتی) کفش باید، بهگونه‌ای باشد که هنگام راه رفتن موجب صدمه زدن به تاندون آشیل پا نشود.
- توصیه می‌شود بچه‌هایی که زانوهای پرانتزی یا ضربدری دارند، از کفشهایی استفاده کنند که زیر نظر فیزیوتراپ تهیه می‌شوند.
رفتن به بالا
