بر خلاف آنچه در رفتارگرایی دیده می شود، در ادبیات آدلری  Positive time-out به عنوان محروم سازی استفاده نمی شود. وقتی کودک مشکلی رفتاری-هیجانی نشان داد، از این تکنیک با ماهیتی متفاوت استفاده می کنیم که «مهلت مثبت» نامیده می شود.

۱.  مهلت مثبت به همراه کودک است، نه برای کودک، و فرصتی است کودک خودش رفتار و هیجانش را تنظیم کند. گاهی می توانید دوتایی به محل دیگر بروید.

۲.  هدف مهلت مثبت را به کودک بگویید: گاهی آدم ها اوقاتشون تلخ میشه، میتونی تو اتاق بمونی تا حالت بهتر بشه، کمی فکر کنی، مطمئنم کمی تو اتاق بمونی حالت بهتر میشه.

۳.  این کار را دوستانه و مشفقانه انجام دهید. در ضمن، طنز دوستانه (و غیر تهاجمی) واقعا حالش را بهتر می کند.

۴. مهلت مثبت به مکان مثبت احتیاج دارد. جایی است که آرامش دارد، راحت است و کودک در آن حس خوبی پیدا می کند (مانند اتاق خودش، یا صندلی راحتی)

۵.  به او بگویید هر وقت حالت بهتر شد از اتاق بیا بیرون. هنگام رفتن به اتاق دیگر، او را خیلی کوچک در آغوش بگیرید و بعد بگویید برو!

۶. در مهلت مثبت، کودک پی می برد که شرایط بهتر می شود و … در واقع فرصتی است برای مفهوم سازی مثبت (بازسازی شناختی).

۷. گاهی لازم است کودک برای بازگشت به جمع عذرخواهی کند، یا یادداشتی به معلم یا والدین بدهد (اما سخت نگیرید).

 

نتیجه: این تکنیک اصلاح رفتار است در حین حفظ تعلق و ارتباط با کودک!